Historie

sinds 1919

1919-1923

In de zomer van 1919, vermoedelijk op 18 juni, werd de voetbalclub door enkele jongens van 14-16 jaar opgericht.

De nieuwe club, die eerst de naam WVV droeg, ging de eerste ja­ren van haar bestaan nog niet in competitieverband spelen, maar bepaalde zich tot het spelen van vriendschappelijke en seriewedstrijden. Vooral deze laatste wedstrijden waren zeer in trek bij spelers en publiek.

1923-1926

In 1923 kreeg WVV versterking: de zustervereniging OMOS ging over naar WVV en hield derhalve „boeldag” achter het huis van H. Blaauw. Verkocht werden medailles, doelpalen, enz.

Daar genoemde wedstrijden slechts een gedeelte van het jaar in beslag namen, bestond grote behoefte zich aan te sluiten bij de GVB.

Dat gebeurde in het seizoen 1925-1926.

De naam WVV mocht bij de overgang naar de GVB echter niet gehandhaafd blijven, daar in Winschoten reeds veel langer een club van die naam bestond.

Derhalve werd de clubnaam veranderd in „Woltersum”.

1926-1933

De eerste wedstrijden voor de bond werden echter pas in 1926-1927 gespeeld.

Al spoedig maakte Woltersum promotie, want in het seizoen 1928-1929 werd de vereniging kampioen van de 2de klasse van Afd. l der GVB. Het kampioenselftal bestond uit de volgende spelers: H. Roelfsema, KI. Velthuis, G.N. Alkema, Hennie Alkema, H. Koers, H. Mulder, A. van Iddekinge, Jan Blaauw, Jac. Dreise, Ko Homan en K. Roelfsema.

Na dit kampioen­schap ging Woltersum naar de Ie klasse GVB. Na enkele jaren van wisselend succes werd het team ook hier kampioen, n.l. in het seizoen 1932-1933.

De vereniging was er inmiddels nog op andere wijze op vooruitgegaan: de eerste trainer was aangesteld, de Velocitas-speler „Wiebe” Brink.

Veel heeft de vereniging aan deze trainer en zijn helper Geert te danken. Bestond anders de training alleen uit „kosjakken”, nu leerden de jongens echt stoppen, koppen, schieten, bal drijven, enz.

Aan de successen in dit seizoen wilde maar geen eind komen.

De vijf kampioenen der ver­schillende klassen GVB speelden een hele competitie om het kampioenschap. Woltersum bond de strijd aan met Gruno, GVAV 3, Noordster 2 en Hurry Up.

Na afloop van de acht gespeelde wedstrijden was er nog steeds geen beslissing gevallen, want Woltersum stond bovenaan de ranglijst gelijk met Gruno en Noordster 2.

Beslissingswedstrijden moesten worden gespeeld, een halve competitie, op het Kweekschoolterrein te Groningen.

Op fraaie wijze veroverde Woltersum hier de hoogste titel, met 2 overwinningen: 3-1 en 3-0, resp. op Noordster 2 en Gruno; goed voor 4 punten; Noordster 2 kreeg2 punten en Gruno O punten.

Het Groninger Dagblad schreef de volgende dag: „Woltersum won op overtuigen­de wijze de kampioenstitel.

De withemden hebben er hard voor gewerkt en vormden qua team ongetwijfeld de beste ploeg van dit toernooi.

Vooral aanvallend werd er aardig gespeeld”. Na afloop werden de kampioenen door de GVB, bij monde van voorzitter De Vries, met een fraaie bloemenmand gehuldigd.

De volgende spelers hadden deel aan dit fraaie resultaat: D. Ritsema, KI. Roelfsema, G. N. Alkema, J. Dijk, H. Roelfsema, R. Dreise, H. Alkema, Jac. Dreise, Jur. Velthuis, H. Wiersema, R. Beukema, W. Kiel, D. Meedema en P. Heersema.

Door dit kampioenschap gingen voor Woltersum de poorten van de KNVB open.

1933-1937

Het eer­ste seizoen 1933-1934 speelde de vereniging in de derde klasse B van afd. 5 en werd de 4e plaats bezet achter BRC, Via en Gruno. Het volgende seizoen werd zelfs opgeklommen tot de 2e plaats achter FVV. 1935-1936.

Door de grote toeloop van nieuwe verenigingen werd door de KNVB nu een derde klasse C gevormd, waarin ook Woltersum uitkwam.

Achter Zuidbroek, Thos, Appingedam en Scheemda werd de 5e plaats behaald.1936-1937. Dit seizoen eindigde Woltersum op de derde plaats, achter Scheemda en Thos. Dit seizoen werd Woltersum getraind door „Pammel” Huizeling van Velocitas.

1937-1938

 In dit seizoen speelde Woltersum het op het nippertje klaar met 32 punten uit 22 wedstrijden het kampioenschap te behalen.

Op de ranglijst volgden Noordpool en Thos, respectievelijk met 30 en 28 punten.

Daarna kwamen drie clubs met elk 25 punten. Erg span­nend dus.

In de hier opvolgende promotie en degradatiewedstrijden moest Nieuw Buinen voor Woltersum het veld ruimen, die 7 punten uit 4 wedstrijden behaalde; Nieuw Buinen kreeg 3 punten en Zwartemeer sloot de rij met slechts 2 punten.

Vooral de tocht naar Zwartemeer zal nog velen heugen.

Op een snikhete zondag werd deze tocht gemaakt. Er werd geen beste partij voetbal gespeeld, maar Woltersum ging met beide puntjes naar huis. ‘

t Was zo warm in de bussen, dat buiten Gieten werd uitgestapt om een luchtje te scheppen.

In Zuidlaren werd gepleisterd en het werd hier zo’n vrolijke boel, dat de dames op den duur in de bus zaten en de heren in ‘t café „De Gouden Leeuw”.

Eén van de dames ging met de eerste bus naar huis en liet haar man, H. v.d. Molen, nog een poosje feestvieren met de anderen. K. Hopman liet zijn mooie witte pet met de eerste bus gaan en ging zelf met de twee­de naar huis.

De vereniging was in die tijd niet alleen in het veld, maar ook voor en na de wedstrijd een echte vriendenclub.

Dat de spelers uit alle rangen en standen van de bevol­king kwamen, bewees nog eens te meer, dat een goede sportvereniging ook op geestelijk ge­bied belangrijk werk kan verrichten.

In het kampioenselftal, dat de promotie naar de 2e klasse KNVB tot een feit maakte, speelden: W. v.d. Meer. Jopie Blaauw, Jac. Dreise, J. Hamminga, H. Alkema, D. Meedema, D. Ritsema, H. v.d. Meer, H. Hamminga, J. Scholma, M. Hamminga en K. Roelfsema.

De training was dit seizoen weer in handen van de heer Brink.

1938-1939

Woltersum ging dus over naar de zo vurig begeerde 2e klasse B van de KNVB.

Voorwaar een unicum in de voetbalwereld: een dorpje met nog geen 700 inwoners had het „geschopt” tot de op één na hoogste klasse van de KNVB. Woltersum bezette het eerste sei­zoen de vijfde plaats in een klasse van 10 clubs, achter WVV, Emmen, Bato en BRC.

Geen slecht begin. Na 3 wedstrijden stond de vereniging zelfs bovenaan met 5 punten en een 7-3 doelgemiddelde, hetgeen de toets in de 2e klasse uitstekend kon doorstaan.

Na een 0-0 ge­lijkspel tegen Bato in Winschoten en een 4-3 overwinning thuis tegen Emmen, werd ook FVV thuis met 3-0 geklopt.

Vooral één van de laatste wedstrijden, n.l. uit tegen WVV, staat bij velen in het geheugen gegrift.

WVV had in dit seizoen nog geen enkele wedstrijd verloren en was er op gebrand haar doelpuntenaantal van 92 op 100 te brengen.

Toen op de heenreis door een van de jongens uit de Winschoter Courant werd voorgelezen: „Zal WVV zondag a.s. haar honderste doelpunt scoren?”, riepen allen in koor: „Nee, nee, nee,”. En het resultaat? Woltersum had reeds na vijf minuten een 3-0 voorsprong, maar 1 doelpunt werd afgekeurd wegens buitenspel.

De Woltersummers legden zich hierna op verdedigen toe. En met succes: vooral Jopie Blaauw was de held van de dag, want hij hield de befaamde Eppie Meulema zo volkomen in bedwang, dat er voor hem geen doorkomen aan was.

De verdediging was soms tot acht a negen man versterkt. Woltersum kreeg het vooral na de rust zwaar te verduren, maar hield stand.

Slechts één keer scoorden de WVV-ers door van Baarle tegen. De krant schreef: „WVV heeft haar eerste nederlaag in dit seizoen te pakken.

Het kranige ploegje uit Woltersum klopte de Winschoter kampioenen op eigen veld met 2-1.”

1939-1940

Dit seizoen bracht Woltersum het zelfs tot de 2e plaats in de 2e klasse B, achter Emmen, dat echter geen der beide wedstrijden in dit seizoen van de Groningers kon win­nen.

De vereniging stond toen op haar hoogtepunt. Vooral de twee wedstrijden op Pasen 1940 zijn erg bekend geworden.

Het Groninger Dagblad schreef: „In Woltersum, het kleine plaatsje met slechts 700 inwoners, zal men nog lange tijd terugdenken aan Pasen 1940, toen-de club van de van der Meers en Bouwman er in slaagde een volkomen verdiende 6-1 en 4-2 overwinningen te behalen op de kampioenskandidaten Emmen en GRC.

Dat was knap werk van de withemden, die vooral tegen GRC een fris spelletje voetbal demonstreerden, zonder veel omhaal de kortste weg naar het doel kozen en op voorbeeldige wijze profiteer­den van de kansen”.

Het blad schreef verder: „Ook tegen Emmen op de eerste Paasdag speelden de withemden en knap partijtje voetbal.

Met 6-1 werd de lijstaanvoerder Emmen naar huis gestuurd. Pas in de laatste minuut redde Eerenstein voor Emmen de eer.

Het elf­tal, dat deze bijzonder fraaie prestaties verrichtte, zag er als volgt uit: D. Ritsema, E. Gooi-jert, W. v.d. Meer, H. v.d. Meer, H. Alkema, H. Blaauw, N. Blaauw, H. Wieringa, J. Hamminga, L. Beukema en K. Bouwman.”

1940-1941

Het eerste oorlogsjaar behaalde Woltersum een eervolle plaats op de ranglijst.

1941-1942

Evenals de vorige seizoenen nam de heer Visser de training weer waar.

De aspiranten werden door eigen krachten getraind en met succes: er was een gemiddelde op­komst van 95%.

1942-1943

Niemand minder dan de Velocitas-speler Eppie Meulema wordt als trainer aan­gesteld.

De vereniging werd lid van het Medisch Sportkeuringsbureau Appingedam. In de competitie bereikte Woltersum een eervolle 3e plaats, met slechts 3 punten achterstand op de kampioen Emmen.

De tocht naar Emmen zullen de spelers, reserves en supporters wel nimmer vergeten, ‘s Morgens om zes uur werd reeds vertrokken en ‘s avonds was het team om twaalf uur pas thuis.

In de voorronde om de KNVB-beker sneuvelde Woltersum tegen de Ie klasser HSC met 3-1 na een gelijk opgaande strijd.

1943-1944

In de competitie behaalde de vereniging een eervolle plaats.

In de KNVB-bekerwedstrijden kwam Woltersum tot de 3e ronde, na een 6-2 overwinning op Helpman, in de uitwedstrijd tegen LSC sneuvelde het team met 4-1.

1944-1945

Dit seizoen werd „Tonnus” Prins als trainer aangesteld.

Door de inundatie van het gebied tussen het Damsterdiep en het Afwateringskanaal stond het terrein onder water. Korte tijd na de bevrijding werd het water weggemalen en kon weer met de werkzaamhe­den worden begonnen.

Geen van de leden viel in de strijd voor het Vaderland.

1945-1946

Weer is de heer Prins trainer, maar door gebrek aan belangstelling moest de trai­ning worden gestaakt.

Een poging om tot fusie met de gymnastiekvereniging te geraken mislukte.

Woltersum degradeerde helaas naar de derde klasse, ondanks de opofferingen van de trainer.

1946-1948

Op organisatorisch gebied was de vereniging altijd haantje de voorste. Zo werd reeds in 1947 een clubblad uitgegeven.

Mede daardoor ontstond er onder de leden en donateurs een hechte band.

Na de degradatie van het eerste elftal kon de vereniging zich redelijk handhaven in de derde klas, met soms verrassende uitslagen. Voor vele tegenstanders was het team vooral thuis moeilijk te bespelen.

1948-1951

In het seizoen 1948-1949 werd voor het eerst in het bestaan met zes elftallen aan de competitie deelgenomen.

Op 20 augustus 1949 werd de fusie tussen de gymnastiek- en de voetbalvereniging een feit (Sport Vereniging Woltersum, SVW).

Eerdere pogingen waren mislukt. Maar met 32 stem­men voor en 7 blanko werd nu ingezien dat er door samenwerking meer te bereiken viel.

Wel werd gekampt met ruimteproblemen, maar die waren al spoedig opgelost, doordat de oude school leeg stond en de gemeente toestemming verleende om daar te oefenen.

1951-1953

In 1951 was er na 13 jaar weer een kampioen en wel het tweede elftal.

Het speelde drie jaar in de eerste klas van de GVB, waarna weer degradatie volgde.

1953-1954

In 1953 werden door het toenmalige bestuur pogingen ondernomen om een fusie aan te gaan met Ten Post en Overschild.

Het werd een mislukking, doordat Overschild zich al gauw terugtrok en Ten Post met een kleine meerderheid besloot zelfstandig door te gaan.

Wel kwamen een twintigtal voetballers uit Ten Post naar Woltersum, wat SVW weer sterker maakte.

1954-1955

Op 10 september 1954 werd er door enkele dames een afdeling handbal opgericht.

Het manlijke deel van de vereniging zag het niet zitten, maar de dames wel en ze hielden het drie jaar vol.

Eveneens in 1954 werd onder leiding van de toenmalige secretaris E. v.d. Molen contact gelegd met FC Frisia uit Emden. Woltersum ging internationaal voetbal spelen!

Niemand van de deelnemers vergeet ooit die zondagmorgen dat op de boot werd gestapt om samen met dehandbalstersende muziekvereniging Volharding uit Ten Boer te spelen in Emden! Frisia bracht meerdere malen een tegenbezoek en tot de dag van vandaag bestaat nog altijd het contact.

1955-1956

Op 9 juli 1955 was het de Sportvereniging Woltersum, die voor het eerst de atletiekkampioenschappen van de gemeente Ten Boer organiseerde.

De deelnemende verenigingen waren: DES uit Ten Boer, MONO uit Overschild, Ten Post en de SV Woltersum.

Vele jaren was dit een traditie! De eerste keren was Woltersum oppermachtig.

Ook richtte Woltersum in Ten Post een gymnastiekafdeling op, waarvoor zich 95 liefhebbers(sters), vooral schoolkinderen, opgaven.

Maar ook in die tijd dreigden er moeilijkheden. Er was sprake van dat het Eemskanaal zou worden verbreed en dat de brug zou verdwijnen.

In dat geval zou het voetbalveld verdwijnen. Het bestuur wachtte niet af en nam met de heer Knol kontakt op over een nieuw voetbalveld.

Het werd een mislukking, evenals andere onderhandelingen met particulieren. Wat het voetballen betreft ging het nog altijd goed.

Het eerste elftal handhaafde zich steeds in de derde klas. Gereisd werd met de Noord-Ooster van A. van Dijken, telkens weer Oost Groningen in en velen zullen de wedstrijden tegen o.a. Heiliger-lee, Scheemda, Meeden, Thos, Bato, ZNC en andere, niet gauw vergeten.

Op het veld speelden de heren harde wedstrijden, maar na afloop waren het vrienden! Onder het genot van een hartversterkertje werd gezellig nagekaart.

Op de terugweg werd Slochteren aange­daan, voor een half uur pauze; als I. Blaauw op zijn fluitje blies, wist iedereen dat het opstaan geblazen was.

1956-1960

Het tweede elftal werd in 1957 weer kampioen en promoveerde naar de eerste klasse! Het bestuur zat niet stil wat betreft het voetbalveld.

Er werden onderhandelingen aangeknoopt met het gemeentebestuur. Dat was bereid – en eigenlijk ook wel verplicht te helpen.

De kwekerij van J. v.d. Veen werd gekocht en daar moest de vereniging zelf het voetbalveld aanleggen.

Velen vroegen zich af wat dat ooit moest worden. Want er stonden ruim 200 bomen en er liepen ook nog een paar sloten door.

Het werd een hele klus. Dan wordt getoond waarin een klein dorp groot kan zijn. Met de steun van vele landbouwers, die hun tractoren en andere middelen beschikbaar stelden, en praktisch de hele bevolking van Woltersum werd in 1959 met het karwei begonnen. Het was niet eenvoudig.

Er moest soms met drie tractoren aan een boom worden getrokken om hem weg te krijgen, want vast zaten ze! Maar het lukte en er was tot in de wijde omgeving bewondering voor hetgeen in Woltersum werd gepresteerd.

De inwoners waren trots op de zelfwerkzaamheid en op de prestatie die samen was verricht.

De heer H. v.d. Molen schreef in zijn jaarverslag van 1960: „Deze machtige demonstratie van gezonde gemeenschapszin en van waarachtige bereidheid tot het brengen van offers legt ons als sportbeoefenaars de plicht op alles te doen om goede re­sultaten te bereiken”.

De laatste kompetitiewedstrijd op het oude veld werd gespeeld tegen Bato. Met een 3-1 ne­derlaag nam de SVW afscheid van het stukje grond waar veel voetbalvreugde was beleefd.

1960-1961

Op 21 oktober 1961 werd het nieuwe sportveld geopend met een wedstrijd tegen Appingedam. De aftrap verrichtte burgemeester P. J. Molendijk, die in zijn openingsrede veel lof had voor de inwoners van Woltersum en in het bijzonder voor de grote stimulator Klaas Roelfsema. Hij ging zo ver om het veld zelfs het „Klaas Roelfsema Sportveld” te noemen. De eerste kompetitiewedstrijd op het nieuwe veld was tegen MOVV. Het werd een 3-3 ge­lijkspel. In de kompetitie ging het helaas slecht.

1961-1962

Door het vertrek van enkele spelers, mede veroorzaakt door het verdwijnen van de brug over het Eemskanaal, moest het eerste elftal in 1962 degraderen naar de vierde klas.

1962-1967

Het tweede elftal kon zich in 1963 niet handhaven in de eerste klas van de onderafdeling. Eén lichtpunt was er: voor het eerst in de geschiedenis van de sportvereniging werd een jeugdelftal kampioen, het elftal van de B-junioren! Toch kwam er weer een opleving en onder de leiding van trainer Zoltan Mraz werd in het seizoen 1963/ 1964 het kampioenschap van de vierde klas behaald.

De laatste wedstrijd in Loppersum werd met 2-1 gewonnen. Woltersum was kampioen en Loppersum moest degraderen! Financieel lag het nog wel eens moeilijk en daarom besloot het bestuur tijdens de wedstrijden van het eerste elftal loten te verkopen. Dit is tot heden altijd een succes gebleven.

De jeugdafdeling organiseerde in 1964 voor het eerst een voetbaltoernooi voor kinderen van scholen in de gemeente Ten Boer, dat nog steeds elk jaar wordt herhaald en telkens weer een prachtige voetbaldag oplevert! In 1965 kwam het Dorpshuis gereed, waardoor de kleedgelegenheid dichter bij het veld kwam.

Het Klubhuis, dat een aantal jaren bij Velthuis was geweest, moest een ander onderkomen zoeken en kwam terecht in het dorpshuis, dat door verbouwing een prachtige huisvesting bood. Het eerste elftal moest in 1967 – naar later bleek „definitief” afscheid nemen van de derde klas, maar evenals in 1962 werden de B-junioren weer kampioen!

1967-1968

Met de lagere elftallen ging het goed. In 1968 werd het tweede kampioen en promoveerde via een 4-3 overwinning op Amicitia naar de eerste klasse.

Het derde en vierde elftal moesten een beslissingswedstrijd tegen elkaar spelen om het kampioenschap, dat door het derde met 1-0 werd gewonnen.

1968-1970

Een jaar later werd het vierde elftal kampioen. Het internationaal kontakt werd in 1969 uitgebreid met een wedstrijd tegen een Engelse ploeg uit Wisbeck.

Het 50-jarig be­staan werd gevierd met een druk bezochte receptie. ‘s Zondags was er een toernooi met een Duitse (PSV Oldenburg) en een Engelse ploeg (Wisbeck), aangevuld met ZN C en Woltersum.

In de zomer bracht Woltersum een tegenbezoek aan Wisbeek. Het werd een fantastische week. In die tijd speelde Woltersum met zes elftallen opéén veld, waar ook op werd getraind. Het terrein was dus overbezet. Diverse malen was bij de gemeente een verzoek ingediend voor het aanleggen van een oefenveld, maar door gebrek aan financiën kreeg Woltersum iedere keer nul op het request.

Toen het stukje land van Scholma te koop was, stelden een paar inwoners van Woltersum de vereniging in staat het aan te kopen!

1970-1971

Het eerste elftal draaide goed in de vierde klasse en kwam op de tweede plaats, achter Vako, met kort voor het einde nog kampioenskansen. Mede door dit succes werd op 19 maart 1971 een supportersvereniging opgericht, die de SVW financieel goed steunde. Ook werd besloten om twee avonden in de week te gaan trainen, wat de konditie van de voetballers ten goede kwam.

1971-1975

De trainingsavonden werden zeer goed bezocht. De drainage van het oe­fenveld kwam in 1972 gereed en het moest daarna geëgaliseerd worden.

Het ging moei­zaam, de animo was niet zo groot meer als in 1960methethoofdveld, maar met steun van de supportersvereniging lukte het, stap voor stap.

In het seizoen 1972-1973 werd met 5 senioren en 2 juniorenteams aan de kompetitie deelgenomen.

Het tweede elftal behaalde weer eens een kampioenschap. Omdat veel spelers buiten Woltersum woonden, werd besloten het clubblad iedere week uit te geven, zodat iedereen de opstellingen en het andere nieuws thuis bezorgd kreeg.

Ook werd een jeugdtrainer aangesteld in de persoon van de heer J. E. Hanouwer. Dit werd een groot succes, wat nog iedere donderdagavond kan worden aanschouwd. Het derde elftal be­haalde in het seizoen 1974-1975 het kampioenschap, zodat toen zowel 4e klas KNVB, Ie, 2e en 3e klas afdelingsvoetbal werd gespeeld.

1979-1984

Het was op 22-05-’79 dat het 1e elftal zijn 1000-ste competitiewedstrijd speelde en bijna een jaar later scoorde Emme Groot het 2000-ste competitie doel punt. Woltersum kon in die tijd nog altijd 4 senioren elftallen in het veld krijgen en 2 jeugdelftallen. Hoewel soms met pijn en moeite maar het lukte, al moesten de junioren vaak zondags bijspringen om de lagere elftallen compleet te krijgen.

Het 1e elftal draaide goed mee in de 1e klas en eindigde vaak in de bovenste helft van de ranglijst maar terugkomen in de 4e  klas lukte niet. Toch bleek steeds meer dat de vereniging het moeilijk kreeg met de bezetting van 4 elftallen en in het seizoen ’83-84 was het bestuur genoodzaakt het 4e elftal terug te trekken. Een jaar later nam G. Bouwman afscheid als bestuurslid. Ruim 40 jaar lang reisde Geert tussen Garmerwolde en Woltersum; eerst als voetballer en later als bestuurslid. Als waardering voor het vele werk werd hem door de K.N.V.B. de gouden speld opgespeld en werd hij zeer terecht erelid van S.V. Woltersum.

1984-1987

In het seizoen ’84-’85 nam onze vereniging deel met een damesteam aan de competitie en werden de C junioren kampioen wat nog weer hoop gaf voor de toekomst. Daar stond tegenover dat het 2e elftal degradeerde naar de 3e  klas. Ook het 3e elftal kon zich een jaar later niet handhaven en degradeerde naar de 4e  klas. Enkele leden voelden wel voor een zaalvoetbalteam en zodoende werd deelgenomen aan de competitie in de Duurswoldhal in Slochteren.

Onze dames speelden al internationaal en wel tegen een team uit het Zweedse Grödinge. De uitslag is me helaas ontschoten. De sportvereniging kreeg in het seizoen ’85-86 een nieuwe sponsor en wel E. Vegter. Groentehal in Ten Boer. Met de aanstelling van trainers wilde het niet echt vlotten. Na 2 jaar Neperus kwam als trainer speler M. v. Linschoten uit Groningen. Na 4 jaar hield hij het voor gezien en werd J. Brinkema aangesteld als trainer maar die vertrok na 11/2 jaar alweer. In ’86 werd R. Zoutman uit Appingedam trainer die in 1989 opgevolgd werd door J. Bont uit Groningen. Vanaf het seizoen ’90-91 tot heden is de heer Salomons uit Hoogkerk onze trainer.

1987-1989

In 1988 werd het 3e elftal kampioen maar moest na 1 jaar weer terrein prijsgeven. Ook met de jeugd ging het niet goed. Ondanks het vele goede werk dat Hanouwer voor de jeugd doet en heeft gedaan, kon met moeite een D 7 tal in het veld worden gebracht.

1989-1990

Het beste resultaat van het 1e elftal van de afgelopen 15 jaar werd behaald in het seizoen 89-90. Na overwinningen in het bekertoernooi van de Afd. Groningen op Club Italiano, Harkstede, G.V.B. en Kloosterburen stonden ze in de finale tegen Alteveer. De wedstrijd tegen G.V.B. eindigde gelijk waarna er strafschoppen moeten worden genomen. Het werd door ons verloren, maar de tegenpartij had de 6e strafschop laten nemen door een speler die niet had gespeeld. Wij protesteerden daartegen en werden door het bestuur van de Afd. Groningen in het gelijk gesteld. Het hield in dat wij een week later met minstens 8 spelers weer naar Grootgast moesten. De eerste strafschop werd door Luit Wieringa benut. De strafschop van de tegenpartij werd door onze keeper Luit Ruben gestopt waardoor wij winnaar werden. Na 1 strafschop konden wij de thuisreis weer aanvaarden. De finale werd in Foxhol gespeeld en met een bus vol supporters en verscheidene auto’s werd de reis aanvaard. Er heerste een echte cupsfeer getuige de vele spandoeken, ratels en toeters. Al deze mensen hadden een prettige middag want Woltersum won met 1-0 van Alteveer. De cup met grote oren was voor ons, maar dat viel bitter tegen wat de grote betreft. Er moet natuurlijk verschil zijn tussen een Europa Cup of een K.N.V.B. beker en een beker van de afdeling. Maar als je met veel bombarie een beker ontvangt van ongeveer 20 cm hoog en met een doorsnee van +8 cm dan moet ik helaas constateren dat het desbetreffende bestuur zich moet schamen dat ze daarmee aankomen. Vooral als men bedenkt dat er ruim 30 zondag verenigingen aan deelnemen en alleen een inleg moeten betalen. Maar laat het stoffelijk bewijs dan klein zijn de eer is vele malen groter.

1990-1994

We konden ook weer een kampioen begroeten en wel het 2e elftal, maar ook zij konden zich niet langdurig handhaven want in het seizoen ’91-92 werd er weer gedegradeerd.

Wat velen onder ons al lang zagen aankomen geschiedde in 1992. Voor het eerst sinds ruim 50 jaar nam de S.V. met 2 senior elftallen aan de competitie deel. Nog erger was het dat er ook geen jeugdelftal meer bijeengebracht kon worden. Een onvermijdelijke gang van zaken, veroorzaakt door verschillende omstandigheden. Mocht het ook nog zover komen dat de school zal verdwijnen is de toekomst van ons dorp en in het bijzonder de sportvereniging weinig florissant. Maar moeilijke tijden hebben wij in het 75-jarig bestaan van de vereniging meer meegemaakt en altijd is het nog weer goed gekomen.

De stemming in de huidige elftallen is prima en het is een plezier om iedere zondag deze jongens te vergezellen bij hun wedstrijd. Bovendien merk ik in de bestuurskamers van onze tegenstanders dat Woltersum een graag geziene gast is waar met respect en bewondering over wordt gesproken. Respect omdat we altijd een lastige tegenstander zijn en bewondering omdat wij met weinig mogelijkheden ons nog altijd handhaven in de 1e klas. Hopelijk zal dat nog vele jaren het geval zijn.

BONDSLIED

Geen zang klinkt zo schoon

En geen toon wordt gehoord

Die meer ons begeesterd

Die meer ons bekoord

Geen lied klinkt zo krachtvol

Zo innig gemeend

Als ‘t lied van gymnasten

Als Broeders vereend

Daar worden eendracht en vriendschap gestaald

Daar wordt de juichtoon vol geestdrift herhaald

En daverend klinkt dan langs velden en vloed

Het frank en het vrij en het vroom en het vroed.

“De Gezelligste Club Van Het Noorden”

06 57 06 02 91

info@svwoltersum.nl

Bij het betreden van het sportterrein gaat u akkoord met het plaatsen van eventueel gemaakte content